Vader en zoon, Zoon en Vader                                                                                                                                                         31.12.2020

Vrijdag 12.00 uur De smartphone licht op. Ik zie de naam van onze oudste zoon staan. Natuurlijk, want al jaren proberen wij op dit tijdstip elkaar te bellen. Soms eerder, soms was later. Of: een appje ‘kunnen we later in het weekend bellen?’ We voelen geen enkele druk, maar zien dit als een moment om even te delen hoe de afgelopen week op het werk of thuis is vergaan. Zo leuk! Vandaag blijkt mijn zoon weinig tijd te hebben. ‘Stuur je nog een foto van onze kleinzoon, jouw zoon?’ noem ik bij de afronding van het gesprek. Tien minuten later verschijnt een foto op mijn schermpje. Niet alleen van onze kleinzoon, maar samen met mijn zoon. Wat een prachtige foto! Wat vind ik eigenlijk mooier? Het prachtige mannetje? Of mijn zoon als vader? Hij kijkt vol bewondering, liefde naar zijn zoon. Trots houdt hij hem vast. Als (groot)vader geniet ik.

‘Kerstavond’ Op de bank kijken we samen naar de kerstnachtdienst van de gemeente van onze jongste zoon. Het heeft een passende titel ‘Zo Vader, zo Zoon’. We hadden meegekregen dat onze zoon na ongeveer 11 minuten een lied zou spelen. Ja, daar zit hij. Opgenomen op een koude avond bij het station, hoor ik het gitaarspel. De manier van spelen is zo bekend. Samen met een ander spelen en zingen zij het overbekende lied: ‘Stille nacht, heilige nacht’. Ik veer op. Wat een intentie voel ik. Bij haar en bij mijn zoon. Het raakt me. Het is lang geleden dat dit lied mij emotioneert. ‘…Davids Zoon, lang verwacht…’. Zij menen wat ze zingen. Dat merk je als vader.  Mijn zoon zit daar te spelen, nadat hij vele jaren volledig was uitgeschakeld na een vervelende botsing op het voetbalveld. Wat hebben we gebeden voor genezing! Wat heeft hij (en wij) Davids Zoon verwacht! Het leek maar niet te komen. Totdat… het gebed werd verhoord en hij na een nieuwe therapie volledig herstelde. Dan zingt hij ‘… aan een wereld verloren in schuld, Gods belofte wordt heerlijk vervuld…’. Voor mij het hoogtepunt van de dienst. Bevooroordeeld? Een beetje. Trots. Ja. Als vader geniet ik.

Egypte “Ik ben Jozef; leeft mijn vader nog?” klinkt het in de woning van de onderkoning. (Genesis 45:3)  Alle dienaren waren weggestuurd. De broers, zonen van Jakob, zijn de enige aanwezigen. Jozef openbaart zijn ware identiteit. Ogenblikkelijk gevolgd door de vraag of zijn vader nog leeft. Dat wist hij toch? Eerder had hij dit al gevraagd. Indringend is de vraag! Het is een vraag naar meer. ‘Heeft hij het overleefd? Beseffen jullie wat daarmee mijn vader is aangedaan?’ Zijn zoon Jozef was door een wild dier verslonden, hadden de broers aan Jakob meegedeeld. De rest van zijn leven zou Jakob de rouw dragen. Nooit zou hij zijn liefde meer kwijt kunnen aan Jozef. Nooit zou hij de geboorte van de kleinkinderen meemaken. Nooit zou hij tot steun voor zijn zoon kunnen zijn als deze door lijden heen zou gaan. Als Jakob had geweten dat hij onschuldig gevangen had gezeten, zou hij gekomen zijn. Op zijn minst mee-lijden. De gevangenisdeur naderen. Nee, naar binnen kan de vader niet. Het laatste stuk, achter de deur, moet een zoon alleen doorheen. Hij had kunnen bidden dat de Almachtige daar met Jozef zou zijn. Nooit zou hij horen dat de hand van de Vader op zijn zoon was. De broers hadden de vader-zoonband verbroken. Maar… op dit intieme moment blijkt dat Jozef leeft. Het duurde even tot Jakob dat besefte. Zijn rouwend hart bleef koud. Tot het moment dat hij zei: “Ik wil hem gaan zien”. (Genesis 45:28)

Spoedig Wanneer is dat, spoedig? Spoedig. ‘Zie, Ik kom spoedig’. De Zoon komt. Dat intieme moment komt spoedig. Dan zullen zij Hem aanschouwen, die ze eerder doorstoken hebben. Wat een gelijkenis. Hij zal zich aan de eigen broers openbaren. De bedekking wordt weggenomen. Misschien deinzen ze eerst ook terug, als de Zoon verschijnt. Zal Hij op dezelfde wijze reageren en dezelfde vraag stellen? “Ik ben Jeshua. Leeft mijn Vader nog?”. Leeft de Vader in ons hart? De Zoon laat de Vader zien. Eerder liet Hij zien dat Hij leefde vanuit die Vader-Zoon relatie. De Vader houdt van Zijn Zoon. Hij houdt van Zijn kinderen. Hij doet er alles aan om Zijn Vaderliefde kwijt te kunnen.

Vader, zoon. Zoon, Vader. Eindeloos mooi om over na te denken. Vorm te geven. Beseffend dat velen een verstoorde, pijnlijke band hebben. Eens… als de Zoon komt zal alle pijn gewist worden. Daar wil de Vader vandaag al mee beginnen.