Vrouwenpolder, geen Jeruzalem                                                                                    7.9.2020

Zaterdag 29 augustus. Het stond lang genoteerd in onze agenda. Vertrek 14.45 uur van Schiphol naar Tel Aviv. Na aankomst zoeken we altijd snel een shuttle-taxi naar Jeruzalem. ‘Gezegend zij die komen’ staat op een bord bij de ingang van deze mooie stad. De enorme levendigheid van de stad is zichtbaar, hoorbaar.

Maar niets van dit alles. Stilte. Vergezichten over de polder. Geluid van koeien midden in de nacht. Het lijkt of we de branding van de zee horen. Overdag komt regelmatig de hond van de huiseigenaar langs voor aandacht. Welkom in Vrouwenpolder. Dit is geen Jeruzalem. Dat is schakelen. Opnieuw is de reis geannuleerd. Gelukkig konden we een weekje naar Zoetermeer en kregen we daarna een vakantiewoning aangeboden in Vrouwenpolder, een klein dorp in Zeeland. Na jaren echt op vakantie.

Tegen de ochtend word ik wakker. Een Bijbelvers komt in mijn gedachten. “Zoekt de vrede voor de stad waarheen Ik u in ballingschap heb doen wegvoeren, en bidt voor haar tot de HERE, want in haar vrede zal uw vrede gelegen zijn”. (Jeremia 29:7) Ik ken deze tekst. Vaak gebruikt om mensen als stimulans te bidden voor hun eigen woonplaats. Een oude gewoonte komt in mijn herinnering: als ik ergens op vakantie ben, bid ik voor die plaats, voor die omgeving. Soms tijdens mijn persoonlijke gebedstijd, een andere keer als ik de plaats binnenkom.

‘Bid voor Vrouwenpolder’, ‘Bid voor haar vrede’, een stille aandrang. Ja maar… Er is enig verzet. ‘Bidden voor de vrede van Jeruzalem’, dat wil ik! Voor Vrouwenpolder of omgeving? Ik denk na over de tekst. Duizenden Joden waren als gevangenen of ballingen weggevoerd naar Babel. Ver van Jeruzalem. Jeruzalem, het is als een herinnering. Dan komt Jeremia met die woorden: ‘Bid voor de vrede van Babel’. Hij gaf geen opdracht om te bidden om snel terug te kunnen keren. Nee, bid voor de vrede van de stad waar je nu bent. Of je het leuk vind of niet. Soms loopt het leven anders en ben je tijdelijk of langer in een andere plaats of situatie dan je wilt. Zoek vrede voor die plaats, bid voor die plaats en de vrede die komt, gaat je vrede geven.

Eigenlijk heel mooi. Als ik bid dat mensen in Vrouwenpolder de vrede van Jeshua, Jezus leren kennen, dan gebeurt er iets in mijn hart. Na het ontbijt loop ik op een verlaten weggetje net buiten Vrouwenpolder. Ik breng de tekst in praktijk. De vrede van Jeshua is het mooiste wat er is. Of ik nu een balling ben in Vrouwenpolder of mijn geplande verlangen om in Jeruzalem te zijn: Zijn vrede is alles. Ben ik een balling, een gevangene? Nee! Of toch? Mijn lichaam trilt, maakt vreemde bewegingen. Mijn lichaam doet niet alles meer wat ik wens. Het beperkt me. Ik kan niet meer in alles meedoen. Waar stopt die negatieve ontwikkeling? Gedachten daarover kunnen me gevangen houden. Gelukkig. Opnieuw. Ik mag bidden voor deze situatie waarin ik weggevoerd ben. Ik hoef niet gevangen te zijn. Ik mag bidden om vrede.

Ik loop verder over het weggetje bij Vrouwenpolder. Intens ervaar ik de Vredevorst. Daar is Hij! Hij is de Weg. En bereidt de weg… in de situatie waar ik nu ben….en misschien naar Jeruzalem? Hij zorgt voor Zijn volk, Hij zorgt voor mij. Hij liet een Daniël opstaan.